Cele:

• odreagowanie napięć psychiczno-fizycznych przez takie formy muzyczne jak: silna emisja głosowa, rytmizacja tekstu, taniec indywidualny;
• odzwierciedlenie swoich stanów emocjonalnych dzięki niewerbalnym środkom komunikacji (pantomima, gest, ruch, rysunek).
• stwarzanie poczucia bezpieczeństwa, wspólnoty z innymi dziećmi

Teksty pomocnicze dla nauczyciela

•  Jakże często nie radzimy sobie nie tylko ze swoimi stanami emocjonalnymi, lecz także z „humorami” naszych pociech. Każdy  doświadcza sytuacji, w których repertuar spokojnych środków perswazji skierowanych do dziecka w określonym celu w pewnym momencie się kończy.
  Jeśli jest ono spokojne, znacznie łatwiej i szybciej dochodzi do porozumienia. Natomiast jeśli dziecko często jest w stanie wzburzenia emocjonalnego, czy po prostu napięcia psychicznego, zdecydowanie częściej może odrzucać wszelkie próby nawiązania z nim kontaktu.
  Jedną z metod prowadzącą do zmniejszenia napięcia emocjonalnego u dzieci jest relaksacja mięśniowa. Masaż jest szczególną formą kontaktu Celem masażu relaksacyjnego jest zmniejszenie napięcia mięśniowego, nerwowego i psychicznego, którego źródłem jest stres. Dzięki masażowi dochodzi do pełnego rozluźnienia i odprężenia organizmu.

• Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że jesteś małym kolorowym kwiatkiem.   Świeci słońce, jest ciepły,przyjemny dzień. Obok ciebie rosną inne kwiatki.  Lubisz być razem z nimi, pachnieć słodko o poranku, kołysać się w lekkich podmuchach wiatru. Jest ci dobrze i bezpiecznie.  Jesteś rozluźniony i łagodny. Za moment wstaniesz i będziesz się dobrze bawił.
• Słonko świeci, kroczą słonie,  biegną konie po betonie. Idą panie na szpileczkach, z gryzącymi pieseczkami. Płynie sobie kręta rzeczka,  pada bardzo drobny deszczyk,  czujesz dreszczyk? ( delikatne dotknięcie kręgów szyjnych) – masaż
• Jest letni, słoneczny dzień. Unosisz się lekko w powietrzu,widzisz piękne kwiaty rosnące na łące . Przeglądasz się   w kropli rosy. Widzisz siebie jako kolorowego motyla.  Zniżasz lot i siadasz na listku,czujesz zapach kwiatów rosnących wokół. Pijesz nektar,czujesz jego słodki smak. Znasz to miejsce,niedaleko jest twój dom. Znowu fruniesz,widzisz swoje okno.  Lądujesz na parapecie,wchodzisz do środka Znów jesteś dzieckiem.  Kładziesz się na dywanie. Odpoczywasz. Jesteś zadowolony  i  szczęśliwy. Otwierasz powoli oczy,uśmiechasz się do wspomnień z podróży. Jest Ci dobrze.

Zabawy poranne i popołudniowe

Zajęcia obowiązkowe

Dzieci w dowolnej pozycji przysłuchują się muzyce z zamkniętymi oczami.

Następnie nauczycielka wprowadza cichym, spokojnym tonem tekst:

Siadamy wygodnie. Oczy mamy zamknięte. Skupiamy się na muzyce i słuchaniu pani.

Jest nam lekko, swobodnie. Pozwalamy naszym rączkom, nóżkom i głowom poruszać się w ich własnym tempie i na ich własny sposób.

Wokół nas pojawi się więcej radości i miłości do bliskich.

Nasze serduszka będą bić mocno i równo.

A nasze płuca będą pracować rytmicznie zawsze biorąc głębokie, spokojne oddechy.

Wdychamy powietrze noskiem, a wypuszczamy ustami.

Wszyscy mamy noski i wszyscy mamy buzie.

Więc robimy z nich użytek.

Oddychamy.

Oddychamy równo.

Oddychamy głęboko i spokojnie.

Muzyka milknie, dzieci siadają w kole. Wypowiadają się jaka to melodia, jak się czuły podczas słuchania tego utworu.

Następnie każde dziecko otrzymuje po dwa paski wstążki ( krepiny) i podczas ponownego słuchania wykonują spokojne, powolne ruchy wstążkami w rytm muzyki. Dzieci mogą sugerować się ruchami jakie wykonuje nauczycielka lub wymyślać swój własny układ ruchowy.

Na zakończenie zajęcia dzieci siadają w kręgu, tak aby każdy swobodnie dotykał do pleców poprzednika. W trakcie ponownego słuchania muzyki rysują na plecach kolegi muzyczny rysunek.