Temat: “Dobre i złe emocje u dzieci”.

Cel głowny:

• kształcenie umiejętności wyrażania uczuć i emocji.

Cele szczegółowe:

• rozpoznawanie przyczyn wściekłości i agresji,
• opanowanie i przezwyciężanie negatywnych uczuć,
• rozumienie siebie i innych,
• budowanie poczucia własnej wartości i silnej osobowości,
• integracja grupy.

Metody pracy:

• słowna (rozmowa, wiersz, wyliczanka),
• oglądowa (pokaz),
• czynna (ćwiczenia praktyczne).

Formy pracy:

• indywidualna,
• zbiorowa.

Środki dydaktyczne:

• kartki z narysowanymi emocjami,
• kartki,
• kredki,
• gazeta,
• lusterko.

Przebieg zajęć:

1. „Ramię przy ramieniu”– wprowadzenie w dobry nastrój.Dzieci stają w kole blisko siebie, ilustrując ruchem treść wyliczanki:

   Stoimy ramię przy ramieniu
   Możemy być wielcy w  oka mgnieniu
   Możemy być całkiem mali
   Lecz nigdy nie będziemy sami!
   Dzieci witają się wzajemnie przez podanie ręki.

    

2. Rozmowa o dziecku agresywnym 
   •    Co Cię najbardziej złości?
   •    Jak zachowuje się taka osoba, która jest zła?
   •    Kiedy Twój kolega Cię złości, w jakich sytuacjach?
   •    Gdy inne dzieci Cię złoszczą to co wtedy robisz?

   Nauczycielka pokazuje obrazki: buzia uśmiechnięta, zła, smutna, płaczliwa. Dzieci mają za zadanie właściwie nazwać uczucia widoczne na obrazkach, oraz zastanowić się czym poszczególne stany emocjonalne mogą być spowodowane.

   Np. Radosna buzia jest wtedy, gdy mama jest blisko mnie.

    

3. „Mowa ciała” 

   Nauczycielka po cichu na ucho mówi dziecku jakiś stan emocjonalny – wystraszony, obrażony, wściekły, wesoły, smutny itd., który musi pokazać. Po demonstracji dzieci próbują odgadnąć, jakie uczucie zostało wyrażone.Na koniec dyskutujemy:

   • Jakie uczucia są łatwiejsze do pokazywania i do rozpoznawania?
   • Po czym można rozpoznać różne stany emocjonalne, np. że ktoś jest smutny? 
4. „Kiedy jestem wściekły”Dzieci wypowiadają po kolei swoje imię i pokazują, co robią jak są wściekłe, np.
   • nazywam się Kasia, kiedy jestem wściekła, robię prawą ręką taki ruch jakbym chciała kogoś uderzyć;
     mam na imię Marcin, kiedy jestem wściekły, robię lewą nogą ruch kopnięcia kogoś.
5. „Lustereczko”.Każde dziecko dostaje lusterko, ogląda swoją twarz. Po czym okazuje radość, uśmiecha się, następnie obserwuje swoją buzię w momencie jak jest zły.

   Dzieci malują uczucia: swoją twarz jak wyglądają gdy są radośni, a jak wyglądają gdy są źli, itp. Następnie, kto chce opowiada, objaśnia swój obrazek w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Nauczycielka chwali wszystkie dzieci, oraz zadaje pytanie:

   • Jaka buzia bardziej wam się podoba, uśmiechnięta czy zła? Dlaczego? 
6. Zabawa „Start rakiety” 

   W przezwyciężaniu napięć może nam pomóc „Start rakiety”. Zaczyna się od tego, że dzieci:

   • bębnią palcami po blacie stołu, najpierw cicho i powoli, a potem coraz głośniej i szybciej;
   • uderzają płaskimi dłońmi o stół albo klaszczą również z natężającą siłą się głośnością i we wzrastającym tempie;
   • tupią nogami, także tutaj zaczynając cicho i powoli, a potem coraz głośniej i szybciej;
   • cicho naśladują brzęczenie owadów, przechodzące aż do bardzo głośnego wrzasku;
   • hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopniowo wzrastają, dzieci wstają gwałtownie ze swoich miejsc, wyrzucają z głośnym wrzaskiem ramiona do góry – rakieta wystartowała.

   Powoli dzieci znowu siadają na swoich miejscach. Ich ruchy uspokajają się, hałas przebrzmiewa, słychać tylko cichutkie brzęczenie owadów, które stopniowo zanika, aż wszystko ucichnie – rakieta znikła za chmurami.

7. Papierowa wojna 

   Dzielimy dzieci na dwie grupy. Każda zaznacza sobie takie samo pole walki. Na gwizdek każde dziecko zaczyna sobie formować z papieru kule i obrzucać się nimi nawzajem. Dzieci podnoszą kule i walka trwa dalej.

8. Zabawa palcami na plecach dziecka (masaż relaksacyjny) – wyciszenie dzieci.
   
   Tu płynie rzeczka – wzdłuż kręgosłupa z góry na dół rysujemy linię falistą
   tędy przeszła pani na szpileczkach – szybko kroczymy czubkami palców wskazujących
   Tu stąpały słonie – powoli kroczymy płasko ułożonymi dłońmi
   I biegły konie – szybko stukamy pięściami
   Wtem przemknęła szczypaweczka, – poszczypujemy
   zaświeciły dwa słoneczka – dłońmi zataczamy kółka
   spadł drobniutki deszczyk – stukamy opuszkami palców
   Czy przeszedł cię dreszczyk? – nagle gilgoczemy w kark.

Zajęcia opracowane i przeprowadzone przez:

Anna Wyczółkowska