Głównym, nie podlegającym dyskusji zadaniem dorosłych jest zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa. Dzieci mają bowiem małe doświadczenie życiowe, niewielki zasób wypróbowanych technik radzenia sobie z różnymi problemami, niejednokrotnie są nieświadome zagrożeń swojego zdrowia czy też życia. Dlatego już od najmłodszych lat uczymy dzieci bezpiecznych zachowań w różnych sytuacjach życiowych.

Przedszkole już od pierwszych chwil pobytu dziecka w placówce wyposaża je w niezbędną wiedzę, w nawyki unikania, zapobiegania i pokonywania niebezpieczeństw.

Najlepszymi sprzymierzeńcami w osiągnięciu zamierzonego celu są przede wszystkim zasady i normy wpajane dzieciom każdego dnia i konsekwentnie przestrzegane zarówno przez pracowników przedszkola jak i poszczególnych członków rodzin dzieci.

Edukacja w zakresie bezpieczeństwa powinna być procesem ciągłym, systematycznym i kompleksowym. Kształtować postawy i nawyki z zachowaniem określonych proporcji wiedzy i działania.

Działania profilaktyczne przedszkola to:

1. Przybliżenie dzieciom zagrożeń na które może być narażone.
2. Nauka odpowiedzialności za swoje czyny.
3. Nauka radzenia sobie w różnych sytuacjach.
4. Nauka podejmowania właściwych decyzji.

Mówić o bezpieczeństwie to nie znaczy straszyć. Pozostawiając dziecku możliwie dużo swobody, powinniśmy jak najwcześniej uświadamiać mu różne zagrożenia, które mogą wystąpić w jego najbliższym otoczeniu. Wdrażając go do przestrzegania zakazów i nakazów, jednocześnie przyzwyczajamy do „pewnych” ograniczeń jego wolności. Wolności, która jest „ nieograniczona” może przerodzić się w niebezpieczną dla dzieci samowolę.

Wychowanie dzieci w wieku przedszkolnym w zakresie dbałości o własne bezpieczeństwo koncentruje się wokół następujących treści:

1. Bezpieczne poruszanie się na drogach różnego typu.
2. Bezpieczeństwo podczas zabaw.
3. Groźne przedmioty i urządzenia.
4. Zagrożenia ze strony zwierząt.
5. Niebezpieczne rośliny.
6. Zagrożenia ze strony dorosłych.
7. Niebezpieczeństwo kradzieży, konieczność pilnowania swoich rzeczy i chronienia domowego dobytku.

Nauczyciel w czasie zajęć wychowawczo-dydaktycznych powinien poprzez stosowanie różnych metod i form pracy stwarzać dzieciom okazję do utrwalania treści związanych z bezpieczeństwem zarówno na terenie przedszkola jak i poza nim. Dzięki pogadankom, pokazom, scenkom sytuacyjnym czy też przykładom z życia ma możliwość uświadomienia dzieciom grożących im niebezpieczeństw, zapoznania ich ze sposobami unikania zagrożeń, a przede wszystkim z umiejętnością radzenia sobie w niebezpiecznych sytuacjach. Właściwa ich realizacja powinna umożliwić wytworzenie się określonych kompetencji u dzieci, ułatwiając im funkcjonowanie w życiu oraz dbałość o zdrowie i bezpieczeństwo nie tylko swoje ale też innych.

Wiadomości i umiejętności jakie powinien posiąść przedszkolak:

• orientować się w bezpiecznym poruszaniu się po drogach w miejscowości, w której mieszka;
• rozumieć zagrożenia płynące ze świata roślin i zwierząt;
• mieć rozeznanie, gdzie można się bezpiecznie bawić, a gdzie nie;
• mieć ograniczone zaufanie do dorosłych, szczególnie obcych;
• umieć opowiedzieć dorosłym, którzy się nim zajmują, o każdym zagrożeniu, które go spotkało;
• pilnować swoich rzeczy i nie narażać ich na zgubienie i kradzież;
• znać swoje obowiązki domowe, zwłaszcza w zakresie dbałości o dobytek, bez narażania domu na kradzież i zniszczenia.

Pamiętajmy, że wszelkie działania w przedszkolu mają służyć jednemu celowi – zapewnieniu i poprawieniu bezpieczeństwa dziecka. Dzieci wyposażone w wiedzę na temat bezpieczeństwa i zdrowia będą potrafiły przewidywać i unikać zagrożeń, jakie niesie codzienne życie.

Opracowała M. Pieńkowska